Krótki słowniczek nazw i terminów, cz. 2.

A oto druga część słowniczka sprzed kilku wpisów.

Shounen-ai/shōnen-ai (z jap. „chłopięca miłość”) – analogiczny do shoujo-ai podgatunek romansu, tym razem skupiający się na relacjach męsko-męskich. Bohaterami są zazwyczaj licealiści bądź niewiele od nich starsi panowie. W tym przypadku mamy z reguły ewidentną idealizację świata jakże typową dla mang shoujo – bo, choć może się to wydawać dziwne, głównie heteroseksualne dziewczęta sięgają po ten gatunek. Ponieważ autorkami shounen-ai są kobiety, w wielu przypadkach przedstawienie tam życia homoseksualistów ma z rzeczywistością niewiele wspólnego. W mangach tego typu wszelkie manifestacje uczuć ograniczają się wyłącznie do pocałunków i ewentualnie zasugerowania czegoś więcej. Bohaterowie są za to z założenia bardzo urodziwi, co pewnie po części tłumaczy popularność takich tytułów wśród płci pięknej.

 Yaoi – shounen-ai, w którym znajdziemy sceny zbliżenia seksualnego, a także (zazwyczaj) starszych, bo dorosłych już, bohaterów. Teoretycznie mangi tego typu powinny być dojrzalsze, poważniejsze i bliższe rzeczywistości – w praktyce wygląda to bardzo różnie, a nierzadko jedynymi różnicami są wspomniane. Wśród yaoi panuje stosunkowo duża różnorodność – choć dominują obyczajówki, dramaty i komedie (tudzież mieszanka wszystkich trzech), jak się postarać, można znaleźć w zasadzie dowolny gatunek. Zdarzają się także pełnoprawne porno, choć zazwyczaj seks ma wtedy przynajmniej szkic podłoża emocjonalnego, co wynika zapewne z widowni, której większość nadal stanowią kobiety. Co ciekawe, terminy yaoi i shounen-ai jako takie raczej nie występują w samej Japonii – tam jedno i drugie nazywane jest „Boy’s Love”, w skrócie „BL”.

 Mahou shoujo/mahō shōjo – podgatunek shoujo, po japońsku „magiczna dziewczynka” i pewnie głównie ze względu na infantylne brzmienie polskiej wersji tego terminu, przyswoiła się u nas wersja oryginalna stosowana naprzemiennie z angielskim „magical girl”. Jest to bardzo konkretny typ postaci, ale i osobny podgatunek, w którym takowe występują. Nastolatki z magicznymi mocami walczące w obronie dobra, najczęściej poprzebierane na tę okazję w mniej lub bardziej urocze i falbaniaste ciuszki, w których nikt ich nie poznaje – bo na co dzień są szarymi obywatelkami nieujawniającymi tożsamości. Bronią naszej planety przed kosmitami, potworami, demonami i wszelkimi Siłami Zła. Tytuły przeznaczone raczej dla małych dziewczynek.

Mecha – nazwa pochodzi od skróconej formy angielskiego „mechanical robot”. Podobnie jak w przypadku mahou shoujo, jest to termin określający zarówno konkretny element świata przedstawionego, jak i odrębnego podgatunku. Ogólnie rzecz biorąc – ogromne humanoidalne roboty stworzone i stosowane przez ludzi najczęściej w celach wojskowych. Prawie zawsze mech ma swojego pilota, który zostaje do robota fizycznie podłączony i w ten czy inny sposób nim steruje. Mangi, w których występują takie maszyny, to oczywiście tytuły nastawione na akcję.

Bishounen/bishōnen – japońska nazwa oddaje istotę całego terminu – bishounen oznacza bowiem nic innego jak „piękny chłopiec”. Tym mianem określają fanki mang przystojnych facetów. Z reguły w parze z urodą idą cechy charakteru, które wydają się pociągające. Nie jest powiedziane, że bishounenem musi być „ten dobry” – czarne charaktery w mangach najczęściej grzeszą urodą, a popularnością cieszą się nieraz większą niż obrońcy dobra. Terminem analogicznym i rzadziej używanym, choć jak najbardziej poprawnym, jest bishoujo/bishōjo czyli „piękna dziewczyna”. Długa forma bishounen często bywa skracana do „bisha”, zaś w Polsce wyewoluowała wręcz do „bizona” (ale to już określenie stosowane tylko w niektórych kręgach).

Ecchi (z jap. „niegrzeczny”, „nieczysty”) – w zasadzie wszystko napisałam kilka akapitów temu, ale dla porządku powtórzę się: podgatunek mangi w którym występuje tzw. „lekka erotyka”, na którą składają się niewybredne żarty, eksponowanie kobiecych wdzięków i przebieranie bohaterek w stroje stymulujące męską wyobraźnię. Nie zawierają one nigdy stosunków płciowych przedstawionych w sposób pornograficzny i są skierowane przede wszystkim do dorastających chłopców.

Hentai (z jap. „zboczony”, „zboczeniec”) – w tym przypadku nie ma się nad czym rozwodzić: po prostu rysunkowa pornografia.